توسعه روز افزون شبکههای اجتماعی و بسترهای فضای مجازی به گونهای زندگی ما را تحت الشعاع قرار داده است که در طول زندگی روزمره همانند فردی معتاد که نیاز به مواد دارد دائما در حال چک کردن این شبکهها هستیم و به دنبال لایک گرفتن، صحبت با دوستان، حتی کارمندان خود و وبگردی هستیم.
در فضای مجازی هر روز شبکههای اجتماعی نو ظهوری متولد میشوند با امکانات متفاوت در نحو ارتباط گیری ما در دنیای مجازی، که میتواند برای ما جذاب باشد چرا که در دنیای واقعی با توجه به نوع فرهنگ هر کشور و یا چهارچوب قوانین آن کشور امکان چنین ارتباطهایی وجود ندارد، مثلا در کشور عزیزمان ایران، با توجه به حاکمیت دین مبین اسلام و اجرای قوانین انسانی و دینی اجازه ارتباط به شیوه مجازی کنونی با جنس مخالف وجود ندارد، چرا که از نظر دین اسلام این نوع ارتباط حرام است و میتوانند آسیبهای جدی و جبران ناپذیری به نهاد خانواده که یکی از مهمترین نهادها در دین مبین اسلام است بزند.
حال می توان به گواه کارشناسان ایرانی و حتی کارشناسان در دنیا استناد کرد که هدف اصلی این شبکهها و در دنیای مجازی این است که به عنوان یک خرده فرهنگ وارد فرهنگ اصیل هر کشور شوند و علاوه بر هدف گرفتن نیروی جوان آن کشور هم فکر و هم دین او را تغییر داده به گونهای که همچون سربازی هم فکر و هم نظر او در کشور هدف باشد، تا جایی که اگر هر زمان اراده کرد این نیروهای هم فکر را برای اغتشاشهای داخلی همراه کند و این در واقع نوعی برده داری نوین است.
عدهای هم معتقد هستند این نوع دیدگاه بر برخی از کشورهای دنیا جواب داده است، اما در ایران با توجه به غنای تمدن و انتخاب دین مبین اسلام و چهارچوبهای الهی هنوز نتوانستهاند که به این هدف دست یابند. حال این سوال در ذهن تداعی میشود که چرا نیروی جوان و خوش فکر ایرانی خواسته یا ناخواسته گرفتار این شبکهها میشود و فراموش میکند که دنیا خواستار دزدیدن این فکر است، چرا که از قدرت فکر ایرانیها به شدت نگران است.
نمونه بارز این قدرت را میتوان در میان دانشمندان هستهای ایرانی جستجو کرد که با یک عزم راسخ توانستند چرخ صنعت هستهای ایران را به گردش درآورند و بهت و حیرت جهانیان را به دنبال داشته باشند. جوان توانایی ساخت و توسعه کشور را به گونهای دارد، که هیچکس نمیتواند متصور شود، اگر در مسیر درست قرار داده شود، که این وظیفه مسئولان است که با همتی بلندتر از فکر این نیروی جوان برای توسعه کشور در تمام عرصههای ملی و جهانی استفاده کنند.